مقدمه
بسیاری از مردم فکر میکنند سگی که به خانه میبرند باید یک سری شرایط خاص داشته باشد. خرید سگ، نژاددار بودن سگ و مواردی از این دست، برای آنها اهمیت دارد. در واقع اینطور جا افتاده که سگهای خیابانی، برای به سرپرستی گرفتن مناسب نیستند. عمدتا به آنها که نژاد مشخصی ندارند، بیتوجهی میشود. احساس غالب مردم در مورد این سگها این است که کثیف هستند. سالیانه، بسیاری از این سگها در ایران و کشورهای مانند ایران توسط شهرداری یا مردم کشته میشوند.
سگ های ولگرد
طبق آماری عجیب، بیش از سی میلیون سگ ولگرد تنها در هند زندگی میکنند. این آمار در کل جهان، سیصد میلیون قلاده سگ است. این سگها عمدتا در نزدیکی انسانها زندگی میکنند و در عمده موارد رفتاری دوستانه دارند. البته این بین برخی از آنها دچار بیماری های سگ ها، نظیر هاری شدهاند. این بیماری در برخی موارد باعث رفتاری پرخاش گرانه دارند.
هاری تنها در هند سالیانه باعث مرگ بیست هزار انسان میشود. با این حال عمده این موارد به شکل حمله نیستند. در بسیاری از موارد، انسانها در تلاش برای دادن غذا به سگها بودهاند. در واقع به جای اینکه غذا در ظرف یا روی زمین گذاشته شود، با دست به حیوان داده میشود. این رفتار حتی در مورد سگهای خانگی، رفتاری غلط است. گاهی به همین دلیل، ناخواسته انسان گاز گرفته میشود. حتی یک زخم جزئی نیز کافی است تا هاری به بدن انسان منتقل شود.
بررسی رفتاری
سوال این است که آیا قادر به سرپرستی این سگها در خانه هستید؟ آیا آنها میتوانند سگی در منزل شما باشند و رفتاری ملایم داشته باشند؟
محققان ثابت کردهاند که سگهای ولگرد در زمینه درک علامتهای انسانی، تفاوتی با سگهای خانگی ندارند. وقتی آنها را به نزد خود فرا میخوانید، عمدتا این درخواست را اجابت میکنند. آنها بهترین دوستان انسان هستند. به همین دلیل تلاش زیادی میکنند تا در نزدیکی انسانها باقی بمانند.
اخیرا تحقیقی در این خصوص، در دانشگاه آنکارا انجام شد. در ترکیه هر سال هزاران سگ ولگرد به پناهگاههای سگها برده میشوند. تقریبا تمام این سگها دورگه هستند و از نظر نژاد، ارزش خاصی برایشان در نظر گرفته نمیشود. تحقیق از جایی شروع شد که 75 سگ به خانههایی واگذار شدند. برخی از پناهگاه، برخی از کلینیک ها (سگهای مصدومی که از خیابان به کلینیک برده شدند) و باقی مستقیما از خیابان به خانهها رفتند. مردم به دیدن این سگها به طور روزانه در خیابان عادت داشتند. حالا آنها یکی از آنها را در خانه خود داشتند.
در زمان واگذاری، کمی بیش از نیمی از آنها تولهسگ بودند. 40 درصد زیر سه ماه و 21 درصد بین سه تا شش ماه سن داشتند. خیلی زود مشخص شد که رفتار این سگها تفاوت خاصی با هم ندارد. اکثر خانهها گزارش دادند که هیچ مشکلی برای تربیت سگها گزارش نشده است. البته 75% این سگها در ابتدا، از تغییر محیط ترسیده بودند. با این حال تقریبا تمام آنها پس از مدتی با شرایط جدید کنار آمدند.
ترس آنها بیشتر از صداهای بلند بود. از چیزهایی مانند جاروبرقی، رعد و برق، صداهای بلند به دلیل تکان داده شدن اجسام و از این دست. در این زمینه، این سگها هیچ تفاوتی با سگهای خانگی و خریداری شدهی نژاددار نداشتند. بیشترین مشکلی که در این زمینه گزارش شد، این بود که این سگها بیش از اندازه به صاحب خود وابسته بودند. همهجا با او میرفتند و ترس تنها گذاشتهشدن داشتند. با این حال این مشکل هم به مرور حل شد. پس از یک ماه، تنها 16 درصد این سگها مشکلاتی در خصوص تنها گذاشته شدن داشتند. این موضوع در سگهای نژادداری که خریده شدهاند، پس از یک ماه بسیار بیشتر است.
تنها 12.5% سگهای این خانهها از خود خشونت بروز دادند. با این حال این خشونت خطاب به گربهها یا سایر سگها بود، نه نسبت به انسانها.
مشکلات سلامتی
سگهای خیابانی عمدتا مشکلاتی از حیث سلامتی دارند. در آرمانیترین حالت نیز آنها به دلیل تغذیه نامناسب، سوءتغذیه یا یک سری بیماری دیگر دارند. در بخش غذاهای سگ توضیح دادیم که چطور حتی بهترین غذاهای انسان برای سگها نامناسب است. چه اینکه عمده چیزی که گیر سگهای خیابانی میآید، تهمانده غذای مانده در سطل آشغال یا از این دست است.
با این حال برای بیشتر مشکلات آنها راهکار وجود دارد. این حتی در خصوص سگهای بالغ نیز صدق میکند. بهترین کار این است که به محض در اختیار گرفتن سگ، او را به کلینیکهای دامپزشکی ببرید. آنجا دامپزشکان او را بررسی میکنند. مشکلات سلامتی سگ اطلاع داده میشود. مراقبتهای لازم توضیح داده میشود. تغذیه مناسب برای او شرح داده میشود. از همه مهمتر هم اینکه واکسیناسیون انجام میشود. پیش از این، برای شما از سگ های پناهگاه ها گفتیم. بیشتر این سگها واکسن زده شدهاند. با این حال هنوز نیاز به مراقبتهای اولیه وجود دارد.
در عمده موارد، سگها با واکسیناسیون و رژیم غذایی مناسب پس از مدتی میتوانند به اوج سلامتی خود برسند. اینطور دیگر مشکلی سگ و اعضای خانواده را تهدید نخواهد کرد. تنها لازم است محیط را برای زندگی آنها فراهم کنید. آن وقت، میتوانند عضوی از خانواده شما باشند.
Add comment